პროსტატიტი არის პროსტატის ჯირკვლის ანთება. ეს დაავადება მამაკაცთა კატეგორიას განეკუთვნება და ძირითადად საშუალო და უფროსი ასაკის მამაკაცებს აწუხებთ. წარმოშობის მიზეზების, კურსის თავისებურებებისა და პაციენტის ინდივიდუალობის მიხედვით, ექიმი ირჩევს მკურნალობის ეფექტურ ტაქტიკას ანტიბიოტიკების გამოყენებით - პრეპარატები, რომლებიც აფერხებენ პათოგენების სასიცოცხლო მოქმედებას და აჩქარებენ პაციენტის გამოჯანმრთელებას. პროსტატიტის ანტიბიოტიკები ეფექტური საშუალებაა ანთებითი პროცესის აღმოსაფხვრელად.
დაავადების შესახებ
წარმოშობის ბუნებიდან გამომდინარე, განასხვავებენ პროსტატიტის მწვავე ან ქრონიკულ ფორმას. მწვავე პროსტატიტის დროს დაავადების წყაროა ინფექცია, კერძოდ ბაქტერიები, ვირუსები. ქრონიკული ფორმა ვითარდება პროსტატის ჯირკვლის შეშუპებით ან დაავადების მკურნალობის არარსებობით ან არაეფექტურობით. როგორც წესი, დაავადება ხდება დაქვეითებული ადგილობრივი ან ზოგადი იმუნიტეტის დროს და ზოგ შემთხვევაში ხდება მამაკაცის უნაყოფობის მთავარი მიზეზი.
პროსტატიტი საკმაოდ რთულ დაავადებად ითვლება, რომლის მკურნალობა ხანგრძლივი და უწყვეტი პროცესია. ეს განპირობებულია მამრობითი ორგანოს ანატომიური სტრუქტურის თავისებურებით, რომლის სირთულეც ართულებს ზოგიერთი მედიკამენტის შეღწევას. ეს ხელს უწყობს ინფექციის გახანგრძლივებას და ანთებითი პროცესის განვითარებას დიდი ხნის განმავლობაში.
ამავდროულად, თერაპიის ეფექტურობა დიდწილად დამოკიდებულია ინტეგრირებულ მიდგომაზე, რომლის მთავარი ამოცანაა პროსტატის ჯირკვლის თავდაპირველი სტრუქტურისა და მისი ფუნქციონირების აღდგენა. მკურნალობის ერთ-ერთი მეთოდია ეფექტური მედიკამენტებით თერაპია, მათ შორის ანტიბაქტერიული პრეპარატების - ანტიბიოტიკების გამოყენება. ძალიან ხშირად პაციენტები ეკითხებიან საკუთარ თავს, რა ანტიბიოტიკები მიიღონ პროსტატიტის დროს?
ანტიბიოტიკოთერაპიის სარგებელი
ანტიბიოტიკების გამოყენება დაავადების სამკურნალოდ ითვლება ერთ-ერთ ეფექტურ მეთოდად პათოგენური ფლორის წინააღმდეგ ბრძოლაში, შესაბამისად, ეს სახსრები შეუცვლელი კომპონენტებია ამ მზაკვრული დაავადების წინააღმდეგ ბრძოლაში.
ანტიბიოტიკოთერაპიას ორი მიზანი აქვს, რომელთაგან ერთი არის დაავადების წყაროს განადგურება, მეორე კი ანთებითი პროცესის აღმოფხვრა. გარდა ამისა, ანტიბიოტიკების დანიშვნა ამცირებს მეორადი ინფექციის რისკს არასპეციფიკური პროსტატიტით.
პროსტატიტის საწინააღმდეგო ანტიბაქტერიულ პრეპარატებს ექიმი ინდივიდუალურად ირჩევს პაციენტის ჩივილებისა და ლაბორატორიული ტესტების შედეგების საფუძველზე, რომელთა შორის აუცილებელია: შარდისა და პროსტატის სეკრეცია, აგრეთვე ანტიბიოტიკების მგრძნობელობის კვლევა.
არსებობს მცდარი მოსაზრება, რომ არსებობს ეფექტური ანტიბაქტერიული პრეპარატი, რომელსაც შეუძლია ანთებითი პროცესის აღმოფხვრა და პროსტატიტის მოშორება. ამჟამად შემუშავებულია და წარმოებაში გამოიყოფა მთელი რიგი ანტიბაქტერიული აგენტები, რომლებიც გავლენას ახდენენ ამა თუ იმ ტიპის პათოგენებზე.
როგორც წესი, დამსწრე ექიმის მიერ შემუშავებული მკურნალობის კურსი გრძელდება საშუალოდ 1-2 თვეს, ხოლო თერაპიის ძირითად მეთოდს წარმოადგენს პროსტატიტის ანტიბიოტიკებით მკურნალობა, რომლებიც ინდივიდუალურად შეირჩევა იმის მიხედვით, თუ რა ტიპის გამომწვევი გამოვლინდება ორგანიზმში.
ანტიბიოტიკების ჯგუფები
უკვე დიდი ხანია დამტკიცებულია, რომ პროსტატიტის ანტიბიოტიკებით მკურნალობა, რა ჯგუფებსაც არ უნდა წარმოადგენდნენ ისინი, სწრაფად ხსნის მწვავე ანთებას. თუმცა კონკრეტული მედიკამენტის დანიშვნამდე აუცილებელია პროსტატის ჯირკვლის სეკრეციის ბაქტერიოლოგიური ინოკულაცია კონკრეტული პრეპარატის მიმართ გამომწვევის მგრძნობელობისთვის.
უმეტეს შემთხვევაში, ან ტესტების მიღების შესაძლებლობის არარსებობის შემთხვევაში, ექიმი დანიშნავს ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკებს. ისინი თრგუნავენ მიკრობებისა და ბაქტერიების უმეტესობას, რომლებიც იწვევენ ინფექციას. ნებისმიერ კონკრეტულ შემთხვევაში მკურნალობის რეჟიმი შეირჩევა ინდივიდუალურად, დაავადების სტადიის, პაციენტის ინდივიდუალური ტოლერანტობის და პრეპარატის მოქმედების სპექტრის მიხედვით.
შემდეგი ანტიბიოტიკები ითვლება ყველაზე გავრცელებულ და აღიარებულ აგენტებად:
- პენიცილინები. ამ სახსრებს აქვს ძლიერი ანტიბაქტერიული ეფექტი.
- ფტორქინოლონები. დღეს ეს სახსრები განიხილება ერთ-ერთ მაღალეფექტურ წამლად, ეფექტების ფართო სპექტრით. ეს სახსრები გამოიყენება ქრონიკული პროსტატიტის სამკურნალოდ, რომლის წარმოშობა გამორიცხავს ტუბერკულოზურ ეტიოლოგიას. თუმცა, ამ პრეპარატებს აქვთ მაღალი ფოტო და ნეიროტოქსიკურობა.
- ცეფალოსპორინები. ამ ჯგუფში შედის მედიკამენტები, რომლებიც შეჰყავთ ინტრამუსკულარულად, ხოლო მაღალი ეფექტურობით.
- მაკროლიდები. ამ ჯგუფის წამლებს, როგორც წესი, აქვთ მაღალი აქტივობა რიგი ბაქტერიების მიმართ. ისინი დაბალი ტოქსიკური და ძალიან ეფექტურია.
- ტეტრაციკლინები. ამ ჯგუფის წამლების მიმართ რთული ტოლერანტობის გამო, ტეტრაციკლინები არც თუ ისე პოპულარულია.
უნდა იცოდეთ, რომ ანთებითი პროცესის სწრაფად აღმოსაფხვრელად აუცილებელია ორი-სამი ანტიბაქტერიული პრეპარატის დანიშვნა, კერძოდ ეფექტურია ფტორქინოლონების, მაკროლიდების, ამინოგლიკოზიდების კომბინაცია.